Ο σχηματισμός ορθών επαγγελματικών κρίσεων για όλα τα θέματα αποτελεί μέρος της εργασίας οποιουδήποτε ατόμου εμπλέκεται στο στράτευμα -αυτό περιλαμβάνει και τις κρίσεις για το εάν ένας πόλεμος είναι δίκαιος. Ωστόσο, στα πλαίσια της ευθύνης που δεσμεύει τους στρατιωτικούς, υπαγορεύεται ότι εφόσον μια διαταγή είναι νόμιμη (ακόμη και αν π.χ. οδηγεί στην αυτοκαταστροφή ή εκλαμβάνεται ως άδικη), ένας στρατιωτικός θα την υπακούσει (Coleman 2015). Αυτό παρουσιάζει μια πρόκληση: Μπορεί η προσωπική συνείδηση ​​να υπερισχύει των διαταγών των ανωτέρων, ανεξάρτητα από το αν αυτές είναι νόμιμες ή όχι;

Εάν οι στρατιώτες ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθούν εντολές που είναι νόμιμες και ΠΡΕΠΕΙ να εξετάσουν εάν οποιαδήποτε εντολή είναι δίκαιη: τι κάνουν όταν αυτά τα δύο έρχονται σε αντίθεση; Ένας καλός ηγέτης πρέπει να είναι πρόθυμος να ακούσει την ομάδα του και τις ανησυχίες της. Όμως, οι περισσότερες στρατιωτικές οργανώσεις θα ανέμεναν να τηρούνται οι νόμιμες διαταγές, ανεξάρτητα από τις ατομικές πεποιθήσεις. Αυτό καθιστά πολύ σημαντικό να αναλογιστεί κανείς πιθανές καταστάσεις πριν προκύψουν.

Βλ. 3 Σπαθί

Paul Robinson, ‘Selective Conscientious Objection’, in George Lucas (ed.), Routledge Handbook of Military Ethics, (Routledge, Abingdon, 2015), p77-78.

Nikki Coleman, ‘The Unlimited Liability Contract and its Effects on Serving Military Personnel’, in George Lucas (ed.), Routledge Handbook of Military Ethics, (Routledge, Abingdon, 2015), p280.

Paul Robinson, ‘Magnanimity and Integrity as Military Virtues’, Journal of Military Ethics, 6 (2007), p261-262.