"Τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ πιο πιθανό να θεωρηθούν ως γνήσια ηθικά διλήμματα, εκτός κι αν οι απαιτήσεις της πίστης και αφοσίωσης κατανοηθούν σωστά από το εμπλεκόμενο προσωπικό". Kαι μόνο με την αναγνώριση της εγγενούς απιστίας στην απαίτηση ενός συναδέλφου για κάλυψη της ανάρμοστης συμπεριφοράς του, παρά το καθήκον αναφοράς, το στρατιωτικό προσωπικό είναι πιθανό να αρχίσει να αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση ως δοκιμασία ακεραιότητας.» (Coleman , 2013)

Επομένως, το ερώτημα εδώ είναι, εάν η γνώση αυτών των ενεργειών δημιουργεί ένα ηθικό δίλημμα, θέτει ένα τεστ ακεραιότητας ή κανένα από τα δύο, τι διακυβεύεται στην πραγματικότητα και γιατί πρέπει να σας ενδιαφέρει;

• Υπάρχει προφανώς μια σωστή απάντηση εδώ: θα πρέπει να αναφέρετε τον συνάδελφό σας, παρά τα οικονομικά του προβλήματα.

• Εάν δεν αναφέρετε τον συνάδελφό σας, ενεργείτε και οι δύο χωρίς ακεραιότητα.

• Εάν καλύψετε τον συνάδελφό σας, μπορεί επίσης να είστε αντίθετοι με το νόμο.

Θα πρέπει να εξετάσετε τι πραγματικά διακυβεύεται εδώ και ποιες μπορεί να είναι οι θετικές και αρνητικές συνέπειες της δράσης/αδράνειάς σας.

Stephen Coleman, Military Ethics: an Introduction with Case Studies, (Oxford University Press, Oxford, 2013), p50.