• Τις περισσότερες φορές, σκοπό αποτελεί η επιβίωση ενός πολιτικού συστήματος/παράταξης που προσπαθεί να επιβιώσει παρά η επιβίωση μιας χώρας.

• Η διαφύλαξη ενός πολιτικού συμφέροντος δεν αποτελεί δικαιολογία για την παραβίαση του δικαίου του πολέμου.

• Το Δίκαιο του Πολέμου ορίζει ξεκάθαρα ποιες τακτικές και ποια όπλα απαγορεύονται.

«…αν και η άνοδος μιας γνήσιας υπαρξιακής απειλής δεν μπορεί να αποκλειστεί στο μέλλον, πέραν από την πολιτική ρητορική, είναι η πρόκληση των πολέμων διακριτικής ευχέρειας που αντιμετωπίζουμε συνήθως σήμερα, όπου διακυβεύονται τα πολιτικά συμφέροντα παρά η εθνική επιβίωση. Δεν έχει σημασία σε ποια πλευρά βρίσκεται κανείς: σε αυτόν τον τύπο σύγκρουσης, δεν υπάρχει καμία λογική δικαιολογία σήμερα για την εγκατάλειψη του νόμου και την παραβίαση των ηθικών κανόνων του πολέμου».

Βλ. Βαλέ Μπαστούνι

David Whetham, ‘My Country, Right or Wrong: If the Cause is Just, is Anything Allowed? in James Turner Johnson and Eric D. Patterson (eds.), The Ashgate Research Companion to Military Ethics, (Ashgate, Farnham, 2015), p291.