Η συμμόρφωση με τις Συμβάσεις [για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου είναι επιθυμητή για λόγους προστασίας τους υπηκόων ενός κράτους που είναι αιχμάλωτοι της αντίπαλης πλευράς. [Η κακομεταχείριση] μπορεί επίσης να οδηγήσει αργότερα σε κατηγορία για εγκλήματα πολέμου, όταν τελειώσει η σύγκρουση.

Έτσι, τουλάχιστον για λόγους αμοιβαιότητας και φόβου τιμωρίας, τα κράτη πρέπει να συμμορφώνονται με αυτά τα διεθνή πρότυπα. (Sawicki 2015).

Οι αιχμάλωτοι πολέμου προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο και δεν πρέπει να υποστούν βλάβη. Ο εχθρός μπορεί σκόπιμα να προσπαθήσει να μας χειραγωγήσει ώστε να παραβούμε αυτούς τους νόμους και να παραβιάσουμε την κοινή ευπρέπεια και ηθική. Ένας από τους λόγους για τους οποίους κανεiς πολεμά είναι για να τηρήσει αυτούς τους νόμους και τα πρότυπα της ευπρέπειας και να μην κατέλθει στο ίδιο επίπεδο, καθώς ο εχθρός θα το υπονόμευε αυτό.

«Η αντιμετώπιση των αιχμαλώτων πολέμου αποτελεί στρατιωτική απαίτηση και το κόστος όσον αφορά τους πόρους -συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου δυναμικού και του εξοπλισμού- πρέπει να περιλαμβάνεται στην επιχειρησιακή σχεδίαση του διοικητή." (McEvoy 2011)

John Sawicki, CSSP, ‘Treatment of Prisoners and Detainees’ in James Turner Johnson and Eric D. Patterson (eds.), The Ashgate Research Companion to Military Ethics, (Ashgate, Farnham, 2015), p271.

Philip McEvoy, ‘Law at the Operational Level’ in David Whetham (ed.), Ethics, Law and Military Operations, (Palgrave Macmillan, Basingstoke, 2011), pp124-125.