• Οι άμαχοι που δεν συμμετέχουν άμεσα σε εχθροπραξίες προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο και δεν πρέπει να στοχοποιούνται εσκεμμένα ή άμεσα. Για να στοιχειοθετηθεί άμεση συμμετοχή στις εχθροπραξίες, πρέπει αυτή να αφορά πολύ περισσότερα από την απλή παροχή τροφής ή καταφυγίου.

• Μόνο από τη στιγμή που οι άμαχοι συμμετέχουν άμεσα στις εχθροπραξίες χάνουν την προστασία τους και αποτελούν νόμιμους στόχους.

• Εάν έχετε αμφιβολίες για το αν ένα άτομο είναι μάχιμος ή άμαχος, θα πρέπει να θεωρήσετε ότι είναι άμαχο, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

«Σύμφωνα με τη νομική άποψη και τις Συμβάσεις της Γενεύης, οι άμαχοι μπορεί να χάσουν την προστασία τους εάν αποδειχθεί ότι έχουν λάβει «άμεση συμμετοχή στις εχθροπραξίες»… Καθώς ο σύγχρονος πόλεμος έχει γίνει ολοένα και πιο βιομηχανοποιημένος, στρέφεται όλο και περισσότερο στον οργανωμένο πολιτικό τομέα για την κατασκευή στρατιωτικών οχημάτων, αεροπλάνων, πλοίων και οπλικών συστημάτων… Το άτομο που φέρει όπλα στον αγώνα για ένα μέρος της ημέρας αποτελεί μαχητή ή άμαχο ή και τα δύο; Αποτελούν νόμιμο στόχο μόνο για το χρόνο που βρίσκονται σε πραγματική στρατιωτική υπηρεσία, ή μπορείτε επίσης να τους πυροβολήσετε την επόμενη μέρα όταν οργώνουν τα χωράφια τους ή κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους; Η απάντηση του άρθρου 50 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ι των Συμβάσεων της Γενεύης το 1977 θα ήταν: «Σε περίπτωση αμφιβολίας εάν ένα άτομο είναι πολίτης, το άτομο αυτό θα θεωρείται άμαχος» και «η παρουσία στον άμαχο πληθυσμό ατόμων που δεν εμπίπτουν στον ορισμό των αμάχων δεν στερεί από τον πληθυσμό τον άμαχο χαρακτήρα του».

Hugo Slim, Killing Civilians: Method, Madness and Morality in War, (Hurst, London, 2007), p190,194.