• Ορισμένα σύμβολα αναγνωρίζονται σύμφωνα με το Δίκαιο Ενόπλων Συγκρούσεων και αυτό σημαίνει ότι ορισμένα άτομα και μέρη τυγχάνουν προστασίας.

• Εάν δεν είστε βέβαιοι ότι αυτά τα σύμβολα χρησιμοποιούνται καταχρηστικά, πρέπει να σεβαστείτε την προστασία που προσφέρουν.

• Πρέπει, ωστόσο, να είστε προσεκτικοί σε κάθε προσπάθεια παράδοσης που πιστεύετε ότι μπορεί να είναι ψευδής.

• Ο Goose Green (1982) παρέχει ένα παράδειγμα χρήσης μιας ψευδούς λευκής σημαίας που οδήγησε στο θάνατο ενός αξιωματικού.

• Καθώς η τεχνολογία των όπλων συνεχίζει να αναπτύσσεται, πόσο σημαντικό είναι τα ευφυή συστήματα να μπορούν να αναγνωρίσουν μια αποδεκτή νόμιμη απόπειρα παράδοσης;

«Δεδομένου ότι η λευκή σημαία αποτελεί ένα αναγνωρισμένο έμβλημα στο Δίκαιο των Ενόπλων Συγκρούσεων, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχουν ρήτρες στο διεθνές δίκαιο που αφορούν τη χρήση και την κατάχρηση της λευκής σημαίας... η επίθεση σε κάποιον ενώ κυματίζει μια λευκή σημαία αποτελεί ένα παράδειγμα δολιότητας».

«Ο λόγος που η δολιότητα θεωρείται τόσο σοβαρή είναι ότι υπονομεύει την προστασία εκείνων που δικαιούνται νόμιμα αυτήν την προστασία… Εάν… οι δυνάμεις είχαν ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, τότε οι αντίπαλες δυνάμεις θα ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να πιστέψουν ότι η επίδειξη μιας λευκής σημαίας θα αντιπροσώπευε μια νόμιμη επιθυμία για διαπραγμάτευση και/ή παράδοση, πράγμα που σημαίνει ότι… τα στρατεύματα που θα εξέφραζαν γνήσια επιθυμία να παραδοθούν θα ήταν λιγότερο πιθανό να ληφθούν σοβαρά υπόψη και έτσι θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί, παρά την επιθυμία τους να σταματήσουν να πολεμούν και να παραδωθούν.

Stephen Coleman, Military Ethics: an Introduction with Case Studies, (Oxford University Press, Oxford, 2013), p228-229, 231.