«Μεταξύ των στενών ομάδων, τα υποκοριστικά ("παρατσούκλια") -ακόμα και τα διόλου φιλοφρονητικά- μπορούν να βοηθήσουν στην καλλιέργεια της αίσθησης του ανήκειν και της συντροφικότητας» (Brett). Έχοντας αυτό υπόψη, είναι ακόμα σημαντικό οι στρατιώτες να κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι σωστό, ανεξάρτητα από την κατάσταση και τις απόψεις των άλλων. «Ο άνθρωπος με ακεραιότητα κάνει ό,τι πιστεύει ότι είναι σωστό, ακόμη και εν όψει της αποδοκιμασίας από τους άλλους» (Robinson).

Ενώ για πολλούς, ένα παρατσούκλι που δίνεται από τους συναδέλφους θα θεωρούνταν ως ένδειξη τιμής, για άλλους, ακόμη και ένα ευγενικό υποκοριστικό θα θεωρούνταν καταχρηστικό. Μερικοί άνθρωποι θα προσποιηθούν ότι δεν προσβάλλονται, προκειμένου να «ταιριάξουν» στην ομάδα. Επομένως, δεν είναι ασφαλής η υπόθεση ότι επειδή καποιος δεν παραπονιέται, δεν ενοχλείται συνάμα.

Ο στρατός χρειάζεται ανθρώπους που θα αντισταθούν στην πίεση των ομοτίμων όταν είναι απαραίτητο.

Oliver Brett, ‘What’s in a nickname?’ http://news.bbc.co.uk/1/hi/magazine/7829013.stm

Paul Robinson, ‘Magnanimity and Integrity as Military Virtues’, Journal of Military Ethics, 6 (2007), p261-262.